Sekcija za feministička istraživanja i kritičke studije maskuliniteta
Marina Blagojević Hjuson (Hughson) (1958-2020)
Prerano nas je napustila nasa draga koleginica, saborkinja, osnivačica SEFEM-a i utemeljivačica Nagrade Anđelka Milić – Marina Blagojević Hjuson (Hughson).
Iza sebe je ostavila veliki broj dela a toliko toga je još mogla da uradi. Bila je inovatorka, liderka, uzor i jedinstvena i energična ličnost. Ostavila je neizbrisiv trag u domaćoj i svetskoj akademskoj javnosti, naučnoj zajednici, feminističkom pokretu.
Sefem će nastojati da očuva uspomenu na nju i ogroman doprinos koji je ostvarila na svim poljima.
Marina Blagojević Hjuson (Hughson) je bila sociološkinja, teoretičarka i istraživačica u oblasti rodnih i feminističkih studija i međunarodna rodna ekspertkinja. Bila je zaposlena u lnstitutu za kriminološka i sociološka istrazivanja u Beogradu kao naučna savetnica. Bila je predsednica Sociološkog društva Srbije i direktorka lnstituta za sociološka istraživanja Filozofskog fakulteta Univerziteta u Beogradu. Objavila je veliki broj naučnih publikacija (preko 150) iz oblasti sociologije, demografije, feminističkih i rodnih studija, i bila je autorka i urednica većeg broja knjiga (preko 20).
Bila je jedna od liderki ženskog pokreta 90-ih godina u Beogradu i jedna od osnivačica Ženskih studija, Ženske stranke, Ženskog parlamenta, AZIN-a, Fonda za demokratiju i drugih nevladinih organizacija. Bila je jedna od inicijatorki za pokretanje master programa Rodnih studija na Univerzitetu u Sarajevu. Bila je i inicijatorka prve međunarodne feminističke postkomunističke konferencije pod nazivom ,,Šta možemo da radimo same za sebe?” (What Can We do for Ourselves?, 1994), kao i inicijatorka prvog Foruma nevladinih organizacija u Srbiji (1997). Bila je aktivna učesnica i dala je značajan doprinos razvijanju Ženske platforme za razvoj Srbije. Zajedno sa Anđelkom Milić osnovala je i Sekciju za feministička istraživanja i kritičke studije maskuliniteta (SEFEM) (2012), pri Sociološkom društvu Srbije, čija je predsednica bila u periodu 2014-2017.
Predavala je na univerzitetima u Podgorici, Sarajevu, Budimpešti, u SAD, Nemačkoj i Austriji. Kao međunarodna ekspertkinja radila je na projektima za različite nevladine i internacionalne organizacije (UNDP, UNIFEM, UNWomen, USAiD, IFAD, FAO) u petnaestak zemalja u tranziciji. Bila je ekspertkinja Evropske komisije i autorka studije za Evropski parlament o položaju žena u Jugoistočcnoj Evropi, po kojoj je doneta Rezolucija Evropskog parlamenta o unapredenju položaja žena na Balkanu (European Parliament Resolution on Women in South-East Europe 2003). Bila je autorka velikog broja empirijskih istraživanja o rodnim odnosima, uključujući rodne barometre u regionu (BiH, Srbija, Crna Gora). Njena interesovanja su uključivala i projekte koji su vezani za proizvodnju znanja, nehegemonijsku sociologiju, i ovaj ciklus stvaralaštva započela je knjigom Knowledge Production at the Semiperiphery: A Gender Perspective (2009), a nastavila knjigom Poluperiferija i rod: pobuna konteksta (2015), obe u izdanju IKSI iz Beograda.
Poslednjih desetak godina Marina se bavila kritičkim studijama maskuliniteta i intenzivno sarađivala sa prof. dr Džefom Hernom, vodećim svetskim autorom na tom polju. Bila je članica Research Group on Critical Studies on Men and Masculinities, koja se nalazi u Centru za feminističke studije Orebro Univerziteta u Švedskoj. Marina je bila ko-urednica knjige Rethinking Transnational Men: Beyond, Between and Within Nations (Hearn, Blagojevic, Harrison. Routledge. 2013) i radila je na uređivanju knjige The Unsustainable Institutions of Men. Gender Power and the Contradictions of Transnational Dispersed Centres (Hearn, Vasquez del Augila, Hughson. Routledge. 2018). Konačno 2017. godine je objavila knjigu Muškarci u Srbiji: druga strana rodne ne/ravnopravnosti u izdanju IKSI, prvu iz te naučne oblasti u Srbiji.
